Nogay Türkleri

Nogay Beyiti;

Ay! Ayt deseniz, aytayım av Nogaynın beyitin bilgenden son,

“Ah” degende, aqcigerim, av, Küygenden son.

Til-tanlayım körine eken, av iygiler, Külgenden son,

Men aruvman, dep maqtanma, Baynın qızı,

Senden aruvın tabarman, av, Qıdırgandan son,

Eki ayagın atqa qazıq bolacaq, Cerge catıp-cığılıp tıgırğandan son.

Qabırğanda et qaldırmam, ay, Sıdırgandan son, ay!

Ay! Anavı obanın artında, av, Çıqqan edim men, qayırsız,

Qoylarımnı aray da, aray, Colıma, av, bir qız da çıqtı,

Başın taray da taray. Qayrılıp selam berdim, av, Könül aray,

Aruv da qız şaşıp qaldı, av, Selamım almay.

O da menday bir kayırsız eken, ay, Qaldı da cılay, ay!

Ay! Bir qaraker atım bolsa, av, Sekirip minsem,

Bir qara köz yarem bolsa, av, Oynasam, külsem.

Carıq mı, qaranğı mı, Şonı da bilsem,

Qaranğı bolğanda, Qutna corqanından serpip açıp, av,

Tap qoynına da kirsem. Sensin menim aruvım dep,

Av, iygiler, Qopaya da cürsem, ay!

Ay! Alay da alay, Alaynın, av, qızı qayday?

Körmesini sorarsan canı tuvgan ayday!

Qulaçqa sıymaz, qulaçtan artmaz, av,

Saçları bar, Salımlı, biyaz tüs, caltırağan, av,

Tişleri bar, Cekilmegen attay, qara qazday

Cürüşü bar, Halq qatında aytılmazday

Külüşı bar, Mayışıp kelgen beli bar, av,

Taze talday. Bir kün bayın körmesem,

Av , iygiler, İçim de kaynay, ay!